Jak radzić sobie z narcyzem zadufanym w sobie

Narcyz zadufany w sobie nie będzie słuchał rozsądku i jest odporny na argumenty oparte na prawdzie i logice. Posługuje się pogardą i oburzeniem, aby wzmocnić swoją pozycję i osłabić tych, którzy się z nim nie zgadzają. Kiedy błędy czy niepowodzenia zagrażają jego samoocenie, płynnym ruchem przerzuca winę na innych. Zamiast doświadczać własnego wstydu, wymusi na tych, których ma pod ręką, aby dźwigali go za niego, poniżając ich.

Jeśli masz do czynienia z zadufanym w sobie narcyzem w miejscu pracy, często twoim niepisanym obowiązkiem zawodowym jest chronienie go przed wstydem. Regularnie będziesz musiał/a brać na siebie winę za jego błędy. Od czasu do czasu musisz znieść upokorzenie, aby on mógł zachować swój wyidealizowany obraz siebie. Nie zawracaj sobie głowy usiłowaniem przemówienia mu do rozsądku. Nie będzie słuchał prawdy potwierdzonej faktami i nigdy się nie zmieni. Chociaż sposób, w jaki cię traktuje, możesz uważać za całkowicie niesprawiedliwy, pamiętaj, że w narcystycznym widzeniu świata sprawiedliwość jest nieistotna.

 

Moja znajoma prawniczka pracowała z narcyzem zadufanym w sobie, który regularnie obwiniał ją o własne błędy. Z początku sprzeciwiała się niesprawiedliwości jego krytyki, co zazwyczaj nasilało oskarżycielski atak i wywoływało gniewną tyradę. W końcu nauczyła się, że najskuteczniejszą strategią jest odpuścić i przyjąć odpowiedzialność z prostymi przeprosinami: „Bardzo przepraszam. Co mogę zrobić, żeby rozwiązać problem?” Takie podejście niwelowało oburzenie, chociaż oznaczało, że musiała schować dumę w kieszeni. Jeśli znajdujesz się w podobnej sytuacji, będziesz musiał/a zdecydować, czy dalsza kariera warta jest okupienia jej upokorzeniami i nieprzyjemnościami.

 

Narcyz zadufany w sobie nie chce słuchać prawdy. W relacji romantycznej, możesz się nie zorientować, że wiążesz się z narcyzem zadufanym w sobie. Naturalnie cieszy cię, że jesteś idealizowany/a, i z początku możesz nie kwestionować nieustannego surowego osądzania innych ludzi. Ponieważ jesteś zakochany/a chcesz wspierać, uciszasz swoje wątpliwości co do słuszności tego krytycyzmu.

Przy pierwszej poważnej różnicy zdań między wami jako parą okaże się, że jesteś obiektem takiej samej surowości. To przejście od idealizacji do brutalności prawdopodobnie będzie ogromnym wstrząsem.

Kiedy minie trochę czasu od brutalnej kłótni i narcyz zadufany w sobie poczuje się bezpieczniej w swojej tożsamości, może cię przepraszać i próbować przywrócić stan wzajemnej idealizacji. Będąc w nastroju smutku, opłakując stratę romantycznej bajki, możesz chętnie przyjąć przeprosiny. Możesz wybaczyć, oszukując się, że kłótnia była wynikiem zwykłego nieporozumienia, jednorazowym wybuchem, który nigdy się nie powtórzy. Po pierwszych awanturach podczas których Neal brutalnie gwałcił samoocenę Alexis, często następnego dnia przysyłał jej kwiaty i romantyczny liścik, błagając o wybaczenie. Potrzebowała kilku miesięcy, żeby rozpoznać schemat.

Tak samo jak Alexis musisz uświadomić sobie, że związek z narcyzem zadufanym w sobie polega na powtarzających się napaściach i upokorzeniach. Nie pozwól, aby twoja tęsknota za idealną miłością cię zaślepiła. Nie łudź się, że ukochana osoba się zmieni, a ty możesz powrócić do romantycznego błogostanu. Jak większość ekstremalnych narcyzów, tak i ten typ rzadko się zmienia, stosuje natomiast coraz ostrzejsze formy obwiniania, pogardy i świętego oburzenia, aby wzmacniać wyidealizowany obraz siebie, a wszystko twoim kosztem.

 (s. 174-177)

 

 

Narcyz obok ciebie, Joseph Burgo